Sesorah

   

Sesorah, pidato utawa medhar sabda yaiku micara utawa nglairaken gagasan, panemu sarana lisan ing sangarepe wong akeh. Ancase  sesorah yaiku minangka (1) atur pambagya, (2) atur kabar utawa informasi, (3) aweh panglipur, (4) pangajak. Bab wigati supaya anggone sesorah bisa kaleksanan kanthi becik, mula sing sesorah iku kudu nggatekake ing antarane (1) basa, (2) busana, (3) swara, (4) solah bawa utawa sika.

1.    Basa sing digunakake kudu laras utawa cocog karo sing diadhepi. Basa ngoko digunakake menawa sing diadhepi iku bocah luwih enom tinimbang sing sesorah. Basa karma digunakake Manawa ngadhepi wong sing luwih tuwa utawa wong sing kudu dikurmati.

2.    Busana kang digunakake prayogane busana sing becik lan sopan, amerga ajining raga saka busana.

3.    Wiramaning swara sing kepenak dirungokake, aja keseron utawa alon banget. Anggone ngucapake tetembungan sing cetha ora groyok, ora kecepeten saengga apa kang diwedharake gampang dimangerteni karepe, iramane ora lugu kaya wong kang maca buku.

4.    Solah bawane wong kang sesorah iku kudu manteb lan teteg, madhep marang pamriksa, tangan ngapurancang, aja tumungkul/dingkluk lan aja ndhangak.

Bab liyane sing kudu disingkiri gegayutan  karo solah bawa nalika sesorah antarane  polate besengut, gugup, ngguyu sing digawe-gawe, kerep ndeleng cathetan, ngobahake tangan/sikil, karo mloka-mlaku, ngadheg kaku kaya wong baris, tangan methentheng, tangan sedhakep lan tangan mlebu ing sak klambi utawa kathok.

Supaya anggone sesorah runtut kudu gatekake urut-urutane sesorah yaiku (1) uluk salam, (2) purwaka, (3) isi wigatining atur, (4) pangarep-arep, (5) panutup.

(Kapethik saking Pinter Sesorah.2005:4)

Nulis pidhato iku kawiwitan saka nemtokake tema, banjur digoleki subtemane nuli nemtokake irah-irahan utawa judhule pidhato. Dene cengkorongan naskah pidhato yaiku:

1.    Pambuka     : ngemot salam, pakurmatan, syukur marang Gusti Allah, lan panuwun

2.    Isi               : ngemot bab-bab kang gegayutan karo tema, subtema, lan irah-irahan

3.    Panutup      : isine dudutan, pangarep-arep, nyuwun pangapura, lan salam panutup.

Ancase sesorah salah sijine yaiku pangajak. Sesorah kang asipat pangajak kanthi ancas supaya sing mirengake percaya banjur kapilut utawa melu.